Hans Faverey -- twee gedichten

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedia
* dbnl
* wat gedichten
* Hans Faverey en de liefde









Nog kort voor het te laat is
ontslaapt wat genaamd is schoonheid

tot tenminste de lichtval in de navel
van een oud man, die, denkend dat hij

zou sterven, niet meer de moeite nam
zijn gordijnen toe te schuiven. Toch

blijft het dezelfde rivier, die, uitzinnig
van liefde, wenst, denkt, doorboort, is.

uit: Het ontbrokene (1990)



Hoe de aanbedene, nu ik zo
ver van haar ben, of zij nu bij mij

hoort, of dat zij zich mij niet meer
herinnert; wanneer zij haar kam

neerlegt, en eerst haar haar
voorover schudt, het bijeen neemt
met beide handen, en het dan al

haast naar achteren gooide; alsof ik nog net
naar boven kom gelopen om mijn gezicht
te strijken langs haar mooiste zomerjurk;
omdat zij liever nog eerst al dat dichte
donkere haar wilde gaan wassen, daar
waar zij zich nu bevindt.


Hans Faverey (1933-1990)
uit: Tegen het vergeten (1988)










• Speel het gedichtenspel

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster